Ewangelizacja

Nowa Ewangelizacja

Nowa Ewangelizacja polega na nowej gorliwości, by każdy wierzący katolik ożywił w sobie odpowiedzialność za przekaz i dawanie świadectwa Ewangelii. Zachęca, by być gotowym pójść z Ewangelią do współczesnego człowieka, często zagubionego lub zbuntowanego przeciw Bogu czy Kościołowi. Nowa ewangelizacja to także nowe metody, nowatorskie sposoby dotarcia z Ewangelią do współczesnego człowieka oraz nowe środki, takie jak prasa, radio, telewizja, Internet, kino, teatr, film, portale społecznościowe itd.

I. Ewangelizacja przez media katolickie
(audycje radiowe ks. Sebastiana)

Radio “Jasna Góra” (100,6 FM)

„Spotkanie z Biblią”
(codziennie, z wyjątkiem niedzieli)

Pn, Wt, Śr, Cz, Pt godz. 8,30 – 9,00 powt. 22,30

Sb godz. 8,30 – 9,15 ———–

archiwalne audycje (kliknąć w link)

„Duszpasterska skrzynka pocztowa”
(raz w tygodniu, w niedzielę)

Ni godz. 12,30 – 13,00 powt. 23,30 – 00,00

archiwalne audycje (kliknąć w link)

1. Radio „Warszawa” (106,2 FM)

Ewangeliarz

Powyższa audycja jest prowadzona przez kilku kapłanów, wedle określonej, ale nie schematycznej kolejności

W dzień powszedni o godzinie 6.15, 12.02, 15:45, 21.02. i 0.05

W soboty i niedziele: 6.15, 12.02, 15.45, 21.02. i 0.05

Początek cyklu rozważań: sobota, godz. 21,02

Następny termin audycji, które poprowadzi ks. Sebastian zostanie podany!

II. Ewangelizacja katolików niepraktykujących

Zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem… (Flp 2,12)

Ratujmy dusze naszych wiernych, póki nie jest za późno!

Niemal w każdej parafii powiększa się liczba tzw. wierzących niepraktykujących, którzy żywią głębokie przekonanie o pewności zbawienia na podstawie samego intelektualnego uznania istnienia Boga, przypisując sobie nie lada zasługę z tego powodu. Wiarę religijną i możliwość zbawienia redukuje się do wymiaru antropocentrycznego: eksponuje się zasady moralne i obowiązki wobec człowieka, a zupełnie pomija się Boga, co może rodzić fałszywe przekonanie, że zbawienie można osiągnąć… bez Boga, o własnych siłach przez wypełnianie tzw. dobrych uczynków wobec bliźnich (autosoteryzm filantropijny)! Istnieje zatem potrzeba, aby rzucić wyzwanie tym coraz bardziej rozprzestrzeniającym się laickim trendom, dla wykazania ich bezzasadności.

Świadomy jestem, jak wielka rzesza ludzi odchodzi od Boga, kierując się własnym rozumieniem Boga i własną wizją zbawienia (właściwie należałoby powiedzieć: „filozofią”, albo bardziej ideologią zaczerpniętą z laickich, antyklerykalnych mediów), która niewiele ma wspólnego z wymogami wiary katolickiej. Dlatego idąc za radą wielu kapłanów i wiernych, a szczególnie za imperatywem wewnętrznym, prowadzę quasimisje ewangelizacyjne w poszczególnych parafiach, aby jak najwięcej ludzi doprowadzić do nawrócenia.

Powyższa AKCJA EWANGELIZACYJNA polega między innymi na tym, że na każdej Mszy św. głoszę homilię na podstawie Ewangelii przypadającej na daną niedzielę, w ramach której dołączam aspekt „wiary” katolików niepraktykujących, wykazując jej wypaczenie i poważne zagrożenie zbawienia. Po każdej Mszy św. spotykam się z tymi wiernymi, którzy mają problemy z praktykowaniem wiary albo chcą w swoim środowisku (rodzina, praca, znajomi) ewangelizować osoby niepraktykujące.

Przy tej okazji może nasuwać się tu pytanie: jaki jest sens mówienia o niepraktykujących wobec tych, którzy są w obecni kościele na Mszy? Wbrew pozorom, ten sens jest bardzo wyraźny, bo:

Uczęszczanie do kościoła nie wyczerpuje aspektu praktykowania wiary, choć jest to bardzo ważny jej aspekt (być praktykującym znaczy przede wszystkim żyć według nauki Chrystusa i Kościoła we wszelkich aspektach).
Ludzie obecni w kościele to też potencjalni niepraktykujący, część z nich praktykuje okazjonalnie albo żyje w grzechach ciężkich (np. konkubinat, związki cywilne, niezgoda w rodzinie, nieuczciwość w pracy itd.). Pod wpływem krytyki laickich mediów, w każdej chwili mogą oni „zgorszyć się” postawą Kościoła i przestać praktykować.
Rodziny, obecne na Mszy poinformują swoich bliskich niepraktykujących o przybyciu księdza, który poruszy tę kwestię. Przynajmniej część z nich przybędzie na tę Mszę. Dla nich będzie zorganizowane oddzielne spotkanie, np. po ostatniej Mszy św.
To właśnie obecni w kościele mają wypełnić tę misję ewangelizacyjną wobec katolików niepraktykujących w swoich środowiskach (rodzina, praca, znajomi)!
Wierni mają możliwość nabyć książkę o katolikach niepraktykujących jako konkretną pomoc duszpasterską. Sami z niej będą korzystać, by mogli zdobyć wiedzę, jakimi argumentami posługiwać się w rozmowie z niepraktykującymi albo książkę ofiarują bezpośrednio niepraktykującym (krewnym, znajomym itd.), jeśli sami nie czują się na siłach (brak wiedzy, autorytetu, własne grzeszne życie itd.), aby podjąć ten problem.

Powyższą akcję ewangelizacyjną prowadzę bezinteresownie! Mój przyjazd do parafii nie wiąże się zatem z żadnymi dodatkowymi obowiązkami ani z wydatkami materialnymi ze strony Ks. Proboszcza czy parafii, zatem nie jest jakimkolwiek obciążeniem.

Swego czasu święty kapłan Jan Maria Vianney powiedział, że gdyby w ciągu całego życia udało mu się nawrócić choćby jedną osobę, to nawet dla tej jedynej osoby warto było zostać księdzem i podjąć cały trud kapłańskiej posługi.

Przed moim przyjazdem można posłużyć się następującym ogłoszeniem:

„W naszej parafii gościć będzie ks. dr Sebastian Kępa, który poruszy zagadnienie katolików niepraktykujących. Zaproście osoby, które mają problemy z praktykowaniem swojej wiary i usprawiedliwiają powyższy stan rzeczy. Po ostatniej Mszy św. zapraszamy wszystkich chętnych, a szczególnie katolików niepraktykujących na spotkanie z nim. Umożliwi ono wymianę poglądów i stworzy okazję do uzyskania odpowiedzi na nurtujące pytania”.

III. Odnowa w Duchu Świętym

Fenomen ruchu polega na odkryciu i doświadczeniu szczególnej obecności, mocy i działania Ducha Świętego, Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej. Podstawowym elementem działalności jest formacja w Duchu Świętym, która ma na celu pogłębienie duchowości, oraz apostolstwo i ewangelizacja w Duchu Świętym. Podstawowe przesłanie polega na ukazaniu i doświadczeniu żywej wiary, że Jezus jest jedynym Panem, który dokonuje naszego zbawienia w mocy Ducha Świętego.

Spotkanie obejmuje:

a) Mszę Świętą o dary Ducha Świętego z homilią parakletyczną (tzn. dotyczącą roli Ducha Świętego w życiu chrześcijańskim);

b) uwielbienie Ducha Świętego przed Najświętszym Sakramentem;

c) modlitwę wstawienniczą o uwolnienie duchowe (nękanie, dręczenie, maleficium);

d) modlitwę o uzdrowienie duchowe;

e) modlitwę o uzdrowienie fizyczne;